پاره ای از متن سخنرانی استاد ابراهیم صنوبر در همایش هم اندیشی اعضای شورای سیاستگذاری موسسه بین المللی سفیران صلح
پاره ای از متن سخنرانی استاد ابراهیم صنوبر در همایش هم اندیشی اعضای شورای سیاستگذاری موسسه بین المللی سفیران صلح
پاره ای از متن سخنرانی استاد ابراهیم صنوبر در همایش هم اندیشی اعضای شورای سیاستگذاری موسسه بین المللی سفیران صلح
ابراهیم صنوبر : صلح به معناي اقتراب قلوب، اتحاد و نزديكي آرا و عقايد است
ابراهیم صنوبر : صلح به معناي اقتراب قلوب، اتحاد و نزديكي آرا و عقايد است
ابراهیم صنوبر : صلح به معناي اقتراب قلوب، اتحاد و نزديكي آرا و عقايد است

                             بسم الله الرحمن الرحیم الحمدالله رب العالمین
شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت                    فراق یار نه آن میکندکه بتوان گفت
حدیث هول قیامت که گفت واعظ شهر                         کنایتی است که ازروزگارهجران گفت
درست زماني صلح را ساختند كه ما آفريده شديم ترديدي ندارم: جنگ هديه الهي نيست، اما صلح وديعه خداوند و مرز با او بودن يا نبودن است
 صلح يعني: احترام، قانون، بهداشت و دوست داشتن
اين دنيا محل گذر است و هيچ ماندگاري و ثباتي  جزذات برحق خداوند در آن وجود ندارد. هر كدام از ما بعد از مدتي دير يا زود دار فاني را وداع گفته و تمام داشته ها و دستاوردهاي دنيوي خود را به جاي گذاشته و همه آنها را ترك مي گوييم و تنها اعمالي كه از پيش فرا فرستاده ايم براي ما خواهد ماند و در آنجا تجسم و تجسد مي يابد. لذا اگر اندكي تامل كنيم كه هيچ يك از اين كشمكش ها و تلاش ها براي تصاحب دنيا و متعلقات آن همچون ثروت، قدرت و شهرت براي ما ناجح و سودمند نيست، ديگر كوركورانه به دنبال ارضاي اين خودخواهي ها و فرصت طلبي هاي نامشروع جهت اكتساب منافع نرفته و از آن پس ظلم به همنوع و تضييع حقوق يك انسان جهت حصول منافع شخصي، ديگر به عنوان يك امتياز رنگ خود را در ذهن باخته و جايش را به همزيستي و عشق به همنوع مي دهد و انرژي ها و نيروهاي نهفته انسان در جهت ارزش هاي عالي تر و در قالب احترام به خود و همراهان خود در اين دنياي فاني، سازماندهي مي شود و هر گونه فرصتي را كه از آن طريق بتوان توشه اي رهسپار دارالقرار كرد مغتنم شمرده و خدمت به همنوع، ابراز محبت و حرمت به او و دستگيري و همدلي او را عوامل رستگاري خود دانسته و از اين طريق سعادت ابدي خود راتضمين مي كنيم.
اگر انسان اين نكته را دريابد كه دنيا محل گذر و افول يافتني است و هدف از بودن او در اين عالم لقاي پروردگار است، با استناد به فرموده پيامبر اكرم(ص) هر كه به لقاي پروردگار اميد دارد بايد كاري شايسته انجام دهد، نگرش و رويكرد او در قبال دنيا و مردم آن تغيير و تكامل يافته و ارزش و جايگاه والاي خود را درك مي كند. ثمن خود را بهشت مي داند. هيچ چيز را هم قيمت و هم بهاي خود نخواهد دانست و وجود خود را در عوض آنها معامله نخواهد كرد.
جان فروشي به يكي مشتي خاك       اين چه بيع است بدين ارزاني
بازده خاك و بدان قيمت خود             ني غلامي، ملكي، سلطاني
در پي اين تغيير نگرش هرگز با بندگان خدا مضايقه نخواهد كرد و نسبت به هر گونه وابستگي و تعلق به اين حالت گذرا، نفس خود را تحرز و تحفظ مي نمايد. اين تغيير نگرش او را به اين مرحله از ادراك و آگاهي رسانيده است كه انسان ها بي تاثير بر هم نيستند و همه در قبال هم مسئول اند و اين مسئوليت در مواردي چون ايتام، فقرا، درماندگان،نيازمندان و طبقات ضعيف نيز وجو دارد و حتي به اوج خود مي رسد. "الله الله في الطبقه السفلي" و كسي كه اين مسئوليت ها را ناديده بگيرد و از آنها تخطي كند قطعاً ملعون و محروم از رحمت خداوند است.
اگر اين ديد در ما ايجاد شود كه زماني بايد پاسخگوي اين مسئوليت ها باشيم و تمام تعاملات و تاثيرات ما بر محيط محاسبه و در پي آن نتايج و تبعاتي براي ما حاصل شده و لحاظ مي گردد، از هر گونه عمل ناصوابي كه ضرري بر كسي تحميل كند احتراز مي نماييم. اگر انسان اندكي انديشه كند كه كسي بر اعمال و افكار او در همه حال حاضر و ناظر است و اين افكار و افعال بدون محاسبه، پاسخ و نتيجه نيست، در انتخاب معيارهاي خود مداقه كرده و از ابزارهاي ذاتي وجود خود نهايت استفاده را مي برد. تنها كافي است احتمال اين را در نظر بگيريم كه بايد توشه اي رهسپار دنيايي ديگر كنيم تا مسيرها و جهت ها تعريفي دوباره يابند و نگرش ها و توجهات انسان به سمت و سوهاي ديگري بسيج شوند.
اگر معناي رقابت و تنازع براي بقا در بين مباني فكري بشر جاي خود را به تعامل، تعاون و عشق به هم نوع بدهد و انسان به آن مرتبه از ادراك مفاهيم حاضر برسد كه همسفراني هستند كه مي توانند به بهبود و ارتقاي عملكرد يكديگر كمك كنند و به جاي آن كه دنيا را صحنه جدال و رقابتي مرگ بار بدانند و تعريف خود را اين طور بنا نهند كه در اين جنگ مقدر شده، تنها يك نفر پيروز است و امكانات محدود است و آن يك نفر كسي است كه از اين امكانات به سرعت و زودتر از بقيه براي خود بهره برداري كند و ديگران را از آن ناكام گذارد، مي توانند به واسطه هم از قدرت تاثير متقابل يكديگر استفاده به جا و به خير نمايند، بسياري از مشكلات حل مي شوند و همياري، مساعدت، تفاهم، محبت و دوستي و از خود گذشتگي در بالاترين درجات خود تحقق مي يابند و اين يعني استيلاي صلح در ذره ذرات عالم هستي چرا كه صلح به معناي اقتراب قلوب، اتحاد و نزديكي آرا و عقايد است. صلح يعني حضور، اجماع و اتفاق اراده، نظر و انديشه.
صلح يكي از مشخصه هاي كمال و نشانه هاي تعالي انسان است. زندگي اي كه صلح در تك تك لحظات آن به چشم مي خورد حياتي مقتدر و ارزشمند محسوب مي شود. توجه به صلح و ايجاد دوستي آن قدر اهميت دارد كه اميرالمومنين امام علي(ع) در كنار تقوا و نظم در امور، برقراري صلح ميان مردم را به فرزندان خود توصيه مي فرمايد.
افرادي كه صلح و آرامش در زندگي آنها معناي خود را باخته است، بر هر مستمسكي چنگ مي زنند تا به جبران فقدان اين موهبت در زندگي خود بپردازند و حيات مصنوعي و بي روح خود را با ابزارها و وسايل مختلف مي آميزند تا پاي لنگ زندگي خود را التيام بخشند اما افسوس كه اينها براي به دست آوردن خوشبختي در زندگي راه هاي سعادت و خوشبختي را بر خود مسدود كرده، از آن چشم پوشيده و غفلت نموده اند و اين تلاش در بيهوده ها و لذت بردن از رنج ها و ناداشته هاست.
امیدوارم که صلح دائم ،عادلانه و پایدار جای خود را به جنگ و خونریزی و جنایت بدهد و صلح در سر سرای عالم تنین انداز شود.
                                                  وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى
                                                           ابراهیم صنوبر
                                        مدیرعامل موسسه بین المللی سفیران صلح